İlk okul yıllarımda, Yeldeğirmeni’nde oturan bir çok aile, Moda’ya ve Bahariye’ye taşınmaya başlamışlardı. Mesela babamın artık muhasebesini tutmaya başladığı “Maskarat” adlı parfümeri mağazasının sahibi olan Levi Ravuna ailesi, Moda Caddesi’nde, Moda Palas Apartmanı’na yerleşmişlerdi. Onların hemen yanındaki Kent Apartmanı’na, fırça ticareti yapan Bahar ailesi ve “Kadıköy Bonmarşesi” adlı büyük hazır giyim mağazasının ortaklarından Kohen Öztuzcu ailesi vardı. Bahariye İlkokulu’nun yanındaki apartmanda yine babamın muhasebesini tuttuğu “Femina” isimli manifatura dükkanının sahibi Hakim ailesi taşınmışlardı. Daha aşağıya Altıyol’a doğru giderken Dr. İsak Saylağ ailesi otururdu. Moda’da ayrıca Bonmarşe’nin diğer ortağı olan Levi Ravuna’ların büyük abisinin ailesi otururdu. Bu ailelerin hepsi güzel ve kibar insanlardı. Ardından Moda’ya Niyego ailesi de taşınmıştı. Moda’yı Bahariye’ye bağlayan caddede Day ailesi otururdu. Ben 9 yaşlarımdayken Kuzguncuk’tan Kadıköy’e taşınan yeni aileler de vardı. Bromi ailesi 1955 yılında Kuzkuncuk'tan Kadıköy'e göç etmişler, 1960'larin sonunda Baharhak ve Pinto aileleri de bu göçe katılmışlar, Bahariye ve Mühürdar'a yerleşmişlerdi. Ayrıca daha sonra, şimdi onların soyadını taşıdığım Kohen Yanarocak ailesi de, Avrupa yakasından bizim oraya gelmeye karar vermişler ve yerleşmişlerdi. Reks Sineması’nın karşı köşesinde otururlardı. Day’ların sırasında Nasi, Salem ve Habib aileleri de vardı. Altıyol’da diğer bir Niyego ailesi daha vardı. “Mari Luiz “adlı bir apartmanda otururlardı.

Bu ailelerin üyelerinin her birinin hayatımda önemli yerleri vardır. Biraz onlardan söz etmek ve onları yad etmek istiyorum. Moda Caddesi’nde oturan ve dükkanının muhasebesini tutan babama sonsuz bir saygısı olan, Aron Levi Ravuna’dan bahsetmek istiyorum. Bu adam çok çalışkan, başarılı, ailesine delicesine düşkün bir adamdı. Uzun boylu ve iriydi. Aslında karizmatikti ve ataerkil bir babaydı. Delikanlı olan oğulları onun yanında bacak bacak üstünde asla oturmazlar ve kahve içmezlerdi. Eşi Matilda, kısa boylu, hamarat, sevimli ve güzel sesli bir kadındı. Türk Sanat Müziği şarkılarını mükemmel yorumlardı. Gençliğinde kanun çaldığını anlatırdı. Bu ailenin üç çocuğu vardı. Albert, Benjo ve Sara. Albert lise mezunuydu ve bir şirkette çalışırdı. Benjo Marmara Koleji’nde okurdu. ablam Venezya’dan bir yaş büyüktü, çok kibar bir delikanlıydı ve çalışkandı, daha sonra inşaat mühendisliğini bitirmişti. Sara ile ben yaşıttık. Kız tam yaşının çocuğuydu. Neşeli, delişmen, güler yüzlü, şeker bir kızdı. Ben karakter olarak o kadar ciddiydim ki, ailesi onu benimle mukayese ederdi. Bence bu çok yanlıştı, çünkü Sara’nın hayatı daha özgürdü, oysa benimki çok kısıtlıydı. Benden önceki kızını kaybettiği için annem benim hayatımı çok kısıtlardı. Çünkü eğer hastalanırsam benim de diğer çocuğu gibi öleceğimden korkardı. Ben genellikle hep evdeydim. Sokağa çıkma saatlerimiz bile program dahilindeydi. Yazları haftada iki kez plaja gitme iznim vardı. Zaten 8 yaşıma kadar denize girmem de yasaktı. Mayomu giyer, şapkamı takar, kumda oturur ve sadece oynardım. İlk defa denize girdiğim günün gecesinde annem üç kere ateşimi ölçmüştü. Gerisini siz anlayın artık. Ben o yüzden çok ciddi bir çocuktum. Kışları sürekli ders çalışırdım, yazları ise durmaksızın kitap okurdum, mecburen piyano etütleri yapardım ama resim yapmak tutkumdu. Bu arada teyzemin nezaretinde nakış işlerdim. Aslında nakışı da çok severdim ama program dahilinde olduğu için, yapacağım her şey en fazla iki saatle sınırlanırdı. Yani iki saat kitap okuma (öğle yemeğinden sonra),sabah kahvaltıdan sonra bir saat tatil ödevi, ardından iki saat piyano etütler, artakalan zamanlarda ise, oyun, nakış vs. Akşamüstleri hep birlikte Moda Çay Bahçesine giderdik ama terleten, hareketli oyunlar yasaktı. Durağan oyunlara izin vardı. “Tilki tilki saat kaç?” “ isim şehir oyunu”. Bunlar da beni açmazdı o yüzden, daha çok ablamın arkadaşlarına takılırdım. Sara Ravuna diğer yaşıt arkadaşlarımla kudururken, ben ablamın yanında oturur, Beatles, Cliff Richard, Erol Büyükburç ve Adamo’nun konserleri, kitap sohbetleri mesela Jane Eyre, Büyük Umutlar, Çöplük gibi romanların sohbetini dinlerdim. Eve dönünce merakla bu kitapları ablamın kütüphanesinden alır, o yaşımda okumaya başlardım.